Termin łaciński ministrare oznacza "służyć, pomagać". Służymy Bogu, kiedy przyczyniamy się do tego, aby liturgia była piękna. Słowo ministrant wskazuje szczególnie na służbę we Mszy św. Ministrant jest pomocnikiem przy sprawowaniu Mszy św. i podczas innych nabożeństw liturgicznych. Od kiedy istnieją ministranci? Odpowiedź na to pytanie jest właściwie bardzo prosta: od kiedy w ogóle istnieje nabożeństwo. W narodzie izraelskim było jedno pokolenie wybrane do służby w świątyni -pokolenie Lewiego. W powstającym Kościele apostołowie potrzebowali kogoś do posługiwania wiernych. Wybrali więc siedmiu pomocników i nazwali ich diakonami, to znaczy sługami. Gdy wspólnoty chrześcijańskie stawały się coraz większe, wszystko co było do wykonania, dzielono w formie różnych zadań pomiędzy członków danej wspólnoty. W ten sposób można w kilku słowach przedstawić ministrantów i naszą działalność . Sama służba wymaga czasami od nas naprawdę bardzo wiele wyrzeczeń, ale mamy taką świadomość że służymy samemu Bogu i ludziom i ta świadomość nas umacnia. Każdy z nas jest naprawdę bardzo dumny z tego co robi. Nasza służba polega na tym, aby przybliżyć ludziom ważność służenia. Możemy być bliżej Chrystusa, służyć Jemu i nosić określone przedmioty, przygotowywać dary ofiarne , dzwonić dzwonkami i co najważniejsze czytać Słowo Chrystusowe. Dla nas bycie w LSO jest bardzo wielką radością, bo przez swoją służbę ukazujemy, że każde nabożeństwo jest nie tylko sprawą kapłana lecz sprawą całej parafii i wszystkich wiernych.

Kto to jest ministrant?

 ,,Ministrante" ( z łaciny ) znaczy ,,służyć". Służymy Bogu, kiedy przyczyniamy się do tego, aby liturgia była piękna. Słowo ,,ministrant" wskazuje na szczególnie na służbę we Mszy świętej. 1.Ministrant jest POMOCNIKIEM przy sprawowaniu Mszy świętej i podczas innych nabożeństw liturgicznych. Ministrant usługuje księdzu, gdy przygotowywany jest ołtarz i dary ofiarne potrzebne do ofiary Mszy świętej. 2.Ministrant jest tym który NIESIE ZNAKI. Ministrant niesie pewne określone przedmioty, które dla liturgii są niezbędne. Są to przedmioty, które dla liturgii mają szczególne znaczenie. One mają ludziom wierzącym coś przedstawić i wskazać na inną rzeczywistość. 3.Ministrant powinien sam być ZNAKIEM. Ministrant przez służenie wskazuje, że każde nabożeństwo liturgiczne sprawowane w kościele, jest nie tylko sprawą kapłana, lecz sprawą całej parafii i wszystkich wiernych! Ministrant przez swoje służenie pokazuje, że „uczestniczyć w liturgii" nie tak jak w kinie albo przed telewizorem tylko słuchać czy oglądać! ,,Uczestniczyć w liturgii" to znaczy także współdziałać i współtworzyć ją, czynnie się w niej angażując!

X przykazań ministranta

1. Ministrant kocha Boga i dla Jego chwały wzorowo spełnia swoje obowiązki.2. Ministrant służy Chrystusowi w ludziach.3. Ministrant zwalcza swoje wady i pracuje nad swoim charakterem.4. Ministrant rozwija w sobie życie Boże.5. Ministrant poznaje liturgię i żyje nią.6. Ministrant wznosi wszędzie prawdziwą radość.7. Ministrant przeżywa Boga w przyrodzie.8. Ministrant zdobywa kolegów w pracy i zabawie dla Chrystusa.9. Ministrant jest pilny i sumienny w nauce i pracy zawodowej.10. Ministrant modli się za Ojczyznę i służy jej rzetelną pracą.

Słowniczek

ABSOLUCJA (rozgrzeszenie) - udzielane przez kapłana w sakramencie pokuty odpuszczenie grzechów. ADORACJA - oddanie czci, uwielbienie, uniżenie się przed Bogiem, hołd oddawany Bogu. AKOLITA - posługujący w liturgii (przygotowuje ołtarz i dary ofiarne oraz pomaga w Rozdawaniu Komunii św. i udzielaniu Komunii chorych). AKULITKI - lichtarze z płonącymi świecami używane w czasie czytania Ewangelii oraz w procesjach niesione obok krzyża. ALBA - długa, biała spodnia szata liturgiczna (kapłana i służby liturgicznej w czasie liturgii) ,symbolizująca łaskę chrztu św. ALUMN - student Seminarium Duchownego (częściej używa się określenia kleryk). AMBONA - miejsce do czytań biblijnych oraz wygłaszania homilii (kazań), dziś najczęściej pulpit zwany ambonką usytuowany w prezbiterium. AMPUŁKI - są to naczynia liturgiczne w kształcie małych dzbanuszków w których podaje się wino i wodę do mszy św. ANIOŁ PAŃSKI - modlitwa odmawiana rano, w południe i wieczorem dla uczczenia Wcielenia Bożego i macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny. ANTYFONA - refren rozpoczynający i kończący psalm w liturgii godzin, używany też podczas Mszy św. i w nieszporach. APOKRYFY - księgi wczesnochrześcijańskie tematycznie związane z Pismem św. (często zawierają opisy z życia Pana Jezusa). APOSTOLAT - urząd głoszenia Ewangelii i posługa sakramentalna (duchownego), w przypadku świeckich - czynne zaangażowanie w Kościele poprzez przykład życia i modlitwę. APSYDA - półkolista wnęka w ścianie kościoła lub kaplicy, zwykle w niej miejsce na tabernakulum lub krzesła dla kapłana. ARCHIDIECEZJA - jednostka terytorialna administracji kościelnej. ARCYBISKUP - tytuł biskupa stojącego na czele archidiecezji (metropolii). ASPERSJA - liturgiczne pokropienie wiernych wodą święconą jako przypomnienie chrztu, jego skutków i zobowiązań. ASYSTA - diakon lub dwaj diakoni towarzyszący biskupowi bądź kapłanowi w uroczystej celebracji. AUREOLA - koło otaczające głowy świętych (symbolizujące świętość). BALDACHIM - ozdobny daszek lub ozdobna osłona z materiału nad godnymi czci miejscami i osobami, przede wszystkim jako osłona niesiona nad Najświętszym Sakramentem. BAPTYSTERIUM - wolno stojąca kaplica chrzcielna lub element dawnych kościołów biskupich, w kościołach parafialnych przeważnie tylko chrzcielnica. BAZYLIKA - w sensie architektonicznym - kościół wielonawowy (nawa główna wyższa od naw bocznych), basilica minor - tytuł nadawany znaczniejszym kościołom. BEATYFIKACJA - uznanie za błogosławioną, osobę zmarłą w opinii świętości (poprzedzone procesem beatyfikacyjnym) BIBLIA - Pismo Święte - zbiór ksiąg napisanych pod natchnieniem Ducha Świętego zawierających słowo skierowane do ludzi przez Boga. BIERZMOWANIE - sakrament wtajemniczenia chrześcijańskiego, w którym człowiek otrzymuje w szczególny sposób Ducha Świętego. BINACJA - dwukrotne odprawianie Mszy św. jednego dnia (prawa binacji udziela Biskup). BIRET - nakrycie głowy duchownych katolickich. BISKUP - zwierzchnik Kościoła lokalnego (diecezji), który przewodniczy wspólnocie wiernych mocą bezpośredniego apostolskiego pełnomocnictwa. BŁOGOSŁAWIEŃSTWO - życzenie uzyskania specjalnej przychylności Bożej dla jednostki, wspólnoty lub rzeczy przez odpowiednie słowa i towarzyszące im gesty sakralne, modlitwa nad rzeczą lub osobą w celu uproszenia pomocy od Boga. BREWIARZ - księga do odprawiania modlitwy uświęcenia dnia (liturgii godzin) przez duchownych i świeckich. BURSA - sztywna torebka do zawieszenia na szyi, na naczynie z Komunią chorych. CARITAS - czynne praktykowanie chrześcijańskiej miłości bliźniego lub organizacja dobroczynna działająca w Kościele. CELEBRANS - osoba przewodnicząca zgromadzeniu liturgicznemu (najczęściej kapłan). CEREMONIARZ - osoba przygotowująca i koordynująca różne posługi oraz dbająca o spokojny, harmonijny przebieg uroczystości. CHORAŁ - oficjalny śpiew Kościoła (jednogłosowy), lub księga zawierająca śpiewy liturgiczne. CHRZEST - pierwszy i najpotrzebniejszy sakrament, uwalnia od grzechu pierworodnego i wszystkich innych grzechów i włącza do Kościoła. CHRZEŚCIJAŃSTWO - religia założona przez Jezusa Chrystusa. W ciągu wieków swej historii rozpadło się na: Katolicyzm, Prawosławie, Protestantyzm. CIEMNICA - miejsce w kościele gdzie przechowuje się Najświętszy Sakrament w noc z Wielkiego Czwartku na Wielki Piątek. CINGULUM - pasek służący do przepasywania alby, element stroju liturgicznego. CREDO - wyznanie wiary (łac.. credo - wierzę). CUSTODIA (kustodia) - naczynie, w którym przechowuje się Najświętszą Hostię do wystawienia w monstrancji. CYBORIUM - puszka (naczynie) do przechowywania Eucharystii pod postacią chleba. DARY OFIARNE - rzeczy i akty wewnętrzne, które człowiek składa Bogu w czasie Mszy św. Przede wszystkim są to dary chleba i wina, które oznaczają wszelką ofiarę człowieka. Dzwonki ołtarzowe -pojawiły się w liturgii w wieku XIII, zwracają uwagę wiernych na zmianę postawy liturgicznej, zwołują lud i wielbią dźwiękiem Boga. HOMILIA - (kazanie) jest to słowo kapłana skierowane do wiernych na tle usłyszanych czytań biblijnych. HYMN - uroczysta pieśń śpiewana na cześć Boga lub świętych. KIELICH - jest to naczynie liturgiczne w którym w czasie mszy św. składa się wino do konsekracji. KOMŻA - krótsza szata liturgiczna, zawsze koloru białego; od IX wieku strój ministranta. KUSTODIA -jest to mała puszka, w niej przechowuje się Najświętszą Hostię przeznaczoną do monstrancji. LEKCJONARZ -księga zawierająca czytania biblijne na poszczególne dni w roku. MINISTRANT - członek ludu Bożego, który w czasie sprawowania liturgicznych obrzędów spełnia posługę pomocniczą w sposób określony przepisami Kościoła. MONSTRANCJA - przedmiot liturgiczny w którym umieszcza się Hostię celem adoracji lub procesji.ODPUST PARAFIALNY - uroczystość, w której parafia w sposób szczególny czci swego Patrona. OŁTARZ - jest to stół na którym składa się Najświętszą Ofiarę i przy którym rozdziela się Ciało Pańskie. ORACJA - uroczysta modlitwa odmawiana przez kapłana w imieniu wiernych.ORNAT - wierzchnia ozdobna szata liturgiczna kapłana odprawiającego Mszę św. PALKA - służy do nakrycia kielicha mszalnego; kwadratowy kawałek usztywnionego płótna. PASCHAŁ - świeca symbolizująca Zmartwychwstałego Chrystusa. PASTORAŁ - ozdobna laska używana przez biskupa jako symbol posługi pasterskiej otrzymanej od Chrystusa.PATENA - naczynie liturgiczne, na którym składa się w czasie Mszy św. chleb do konsekracji.PREZBITERIUM - część kościoła, w której znajduje się ołtarz główny. PROCESJA - uroczysty pochód religijny połączony ze śpiewem.RESPONSORIUM - powtarzane wersety psalmu stanowiące odpowiedź człowieka na Słowo Boże.SANCTISSIMUM - łacińska nazwa Najświętszego Sakramentu. SŁUŻBA LITURGICZNA - zespół ludzi, chłopców i dziewcząt, którzy w czasie sprawowania liturgicznych obrzędów spełniają posługę w sposób określony przepisami Kościoła.STUŁA - część stroju liturgicznego - znak władzy kapłańskiej.ŚWIĄTYNIA - miejsce gdzie Bóg jest szczególnie obecny i czczony.TABERNAKULUM - miejsce w kościele, w którym przechowuje się Najświętszy Sakrament WELON NA KIELICH - tkanina (chusta), którą nakryty jest kielich do momentu przygotowania darów ofiarnych; ponownie kielich nakrywa się tym welonem po Komunii św. WIERNOŚĆ SŁOWU - dobry ministrant to taki który w życiu codziennym dotrzymuje Panu Bogu i ludziom obiecanego słowa. WODA ŚWIĘCONA - jest wodą pobłogosławioną przez kapłana, przeznaczoną do czynności liturgicznych. KOLORY LITURGICZNE : Biały - kolor radości:- Boże Narodzenie i okres Bożego Narodzenia;- Uroczystość Zmartwychwstania i okres Wielkanocny;- Święta ku czci Chrystusa;- Święta ku czci Świętych (którzy nie byli męczennikami).Czerwony - kolor krwi, ognia, miłości, królewski:- Niedziela Palmowa;- Wielki Piątek;- Uroczystość Zesłania Ducha Świętego;- Święta ku czci Świętych Męczenników.Fioletowy - kolor pokuty i żałoby:- okres Adwentu;- okres Wielkiego Postu;- podczas Mszy św. pogrzebowych.Zielony - kolor nadziei i życia:- w niedziele zwykłe;- dni powszednie okresu zwykłego w ciągu roku.Różowy - kolor radości wśród pokuty:

Zbiórki ministrantów: w soboty o godz. 9.00 (z wyjątkiem pierwszych sobót miesiąca)

Jeśli chcesz być ministrantem – przyjdź!